vv Hellevoetsluis presentatiegids 2019-2020

WimVerheij, een bevlogen jeugdvoorzitter Al op zijn 6e jaar liep Wim Verheij de poort aan de Brielsestraatweg binnen, om vervolgens nooit meer een andere club te dienen. Hield hij als actief voetballer eerst als keeper en later als laatste man de poort het liefst gesloten, nu zet hij deze als jeugdvoorzitter op zaterdag vaak als eerste open. Vanaf de F-jeugd doorliep Wim Verheij de hele jeugdafdeling bij Hellevoetsluis, om zich daarna aan te sluiten bij de zondagselectie. Zo ging dat in vroeger tijden en was dat eigenlijk vanzelfsprekend. Na 2 seizoenen besloot Wim toch met 4 à 5 man over te stappen naar de zaterdagselectie, toen nog slechts uitkomend in de toenmalige RVB. Gedurende zijn voetballoopbaan was Wim ook al op jonge leeftijd actief buiten de lijnen. Zo trainde hij op zijn 23e al de D-jeugd en de damesafdeling van de zondag. Door zijn nog jonge leeftijd als trainer kon het gebeuren dat sommige jongens die hij getraind had later nog met hem voetbalden in het eerste elftal. Tijdens zijn voetballoopbaan kreeg Wim op zijn 28e een flinke tegenslag te verwerken. In de wedstrijd tegen Melissant liep hij namelijk een dubbele beenbreuk op, waarvan hij altijd de naweeën is blijven ondervinden. Juist op het moment van de beenbreuk kon Wim Verheij (van 06-10-1969) naar Stellendam, toen nog uitkomend in de 1ste klasse. Later toonde ook OVV nog interesse, maar Wim is altijd de rood-witte kleuren trouw gebleven. De geboren en getogen Hellevoeter stopte op zijn 35e met selectievoetbal, kwam nog uit in het 3e elftal en bij de veteranen, maar door drukte met werk en zijn activiteiten buiten de lijnen is Wim, inmiddels 18 jaar getrouwd met Anita en vader van zoon Timo (16) en dochter Sacha (13), uiteindelijk definitief gestopt. Dat wil echter niet zeggen dat Wim verloren ging voor de vereniging. Vanaf 2007 pakte Wim de draad als trainer weer op, toen hij trainer werd van het team van zijn zoon Timo. Op dat moment lag de jeugdafdeling met name bij de jongste jeugd behoorlijk op zijn gat, waarop Wim besloot, samen met Cemal Küçükkiper, een ander kind van de club, de hele onderbouw nieuw leven in te blazen. Het beste voorbeeld daarvan is dat er spelers van toen nu aangesloten zijn bij de selectie. Dat betekent dus ook dat v.v. Hellevoetsluis pas nu de vruchten plukt van de toen ingeslagen weg. Vooral door de tomeloze inzet die Wim als trainer in zijn teams steekt, zijn inzicht en het feit dat hij zich erin verdiept en leergierig is, zorgde ervoor dat de teams die Wim trainde jaar na jaar kampioen werden. Door zijn wisselende diensten en zijn taken als jeugdvoorzitter zag Wim zich echter genoodzaakt voor dit seizoen geen team onder zijn hoede te nemen. Ook het feit dat hij zijn eigen zoon al 2 seizoenen niet heeft zien spelen, speelde mee in zijn beslissing. Toch is trainen geven wel het liefste wat Wim doet, dus het is zeker niet ondenkbaar dat Wim ooit weer zijn trainerskloffie aantrekt. Hij is namelijk ook van mening dat hij de post van jeugdvoorzitter niet tot in lengte van jaren zal bekleden, daar Wim liever op het veld staat dan dat hij vergadert. Toch heeft Wim ook als bestuurder zijn kwaliteiten. Zelf zegt hij ‘Ik ben leergierig, weet mensen om mij heen te verzamelen, omdat ik weet wat ik wel, maar vooral ook wat ik niet kan, sta open voor andere meningen, maar ben ook kritisch’. Wim vervolgt; ‘Bestuurlijk hebben wij het behoorlijk op de rit, mede door de inbreng van goede mensen om mij heen, zoals Henk, Patrick, Hennie, Luuk, Robin en Martin, leden van de Jeugdvoorzitter Wim Verheij, op de foto geflankeerd door zijn secondanten Henk Biest (l) en Hennie van Aken (r) v.v. Hellevoetsluis 11